Blog CCSVI Clinic

W przypadku chorych na stwardnienie rozsiane od lat panował pogląd, że powinni unikać aktywności fizycznej. Uważano, że zbyt intensywne ćwiczenia mogą powodować zwiększenie częstotliwości rzutów choroby i generalnie nasilić niekorzystne objawy. Temu zaleceniu wtórowali sami pacjenci, którzy ze względu na obniżoną sprawność fizyczną i narastające zmęczenie unikali ruchu.

Tymczasem seria badań zapoczątkowanych w latach 90-tych kompletnie obala ten pogląd, wskazując że aktywność fizyczna o odpowiednio dobranej intensywności nie tylko spowalnia rozwój choroby i zapobiega nawrotom, ale również regeneruje uszkodzoną tkankę nerwową.

Sterydowe leki przeciwzapalne (kortykosteroidy) są powszechnie wykorzystywane w tłumieniu stanów zapalnych. Lekarze chętnie je przepisują nawet w przypadku przejściowych dolegliwości jak kaszel czy bóle stawów, aż po znacznie poważniejsze choroby w tym stwardnienie rozsiane. Problem stosowania środków przeciwzapalnych polega na tym, że one niczego nie leczą. Przyczyna choroby pozostaje, a zmniejsza się jedynie tymczasowo jej objawy.

Stwardnienie rozsiane to choroba o nieznanym pochodzeniu. Obecnie przypuszcza się, że ma podłoże autoimmunologiczne. Oznacza to, że układ odpornościowy chorego zwalcza komórki własnego organizmu. Choroba dotyczy głównie osób młodych pomiędzy 20, a 40 rokiem życia, przy czym kobiety chorują częściej niż mężczyźni.

W rzeczywistości stwardnienie rozsiane jest chorobą, o której mało wiemy. Aktualnie medycyna stara się łagodzić objawy SM przy pomocy leków. Tymczasem w wielu krajach trwają poszukiwania przyczyn tej choroby i alternatywnych form terapii. W 2009 roku zauważono, że u wielu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym występują problemy z cyrkulacją krwi. Układ żylny odpowiadający za odprowadzanie krwi z mózgu i rdzenia kręgowego pracuje u nich wadliwie. W rezultacie krew zalegająca w mózgu doprowadza do stanów zapalnych, a te wywołują objawy neurologiczne kojarzone z SM.  

Aktualnie stosowana w naszej klice procedura w terapii przewlekłej mózgowo-rdzeniowej niewydolności żylnej (CCSVI) stoi na najwyższym światowym poziomie. Zarówno zaawansowana diagnostyka jak i techniki operacyjne sprowadzają ryzyko wystąpienia skutków ubocznych do minimum. Z tego względu bardzo często zainteresowane są nią osoby cierpiące na stwardnienie rozsiane. W SM mogą (ale nie muszą) występować objawy niewydolności żylnej. Zainteresowanie pacjentów nowymi formami terapii jest zrozumiałe. O ile zabieg udrażniania żył może przywrócić ich prawidłowe funkcjonowanie  trudno to powiedzieć o leczeniu farmakologicznym.

Miło nam poinformować, że w drugiej połowie stycznia gościliśmy w naszej klinice światowej sławy chirurga naczyniowego prof. Salvatore Sclafaniego oraz dr Franza Schellinga, będącego autorytetem w dziedzinie diagnostyki deformacji żylnych. Nasi goście czynnie uczestniczyli zarówno w badaniach przed-operacyjnych jak i w zabiegach.